TEMPO PRA NON SER
Afacéndome a poñer sueter, cambio de estación, mudando de camisas, doblando as bermudas, todo vai cambiando de color. Aburrido de tantas borracheiras tontas, de torpes palabras, de risas sen sentido, estou saturado dos meus amigos, das noites nas que non semellan persoas, de ve-los marchar camiño do basic coma en peregrinación deica un lugar sagrado. Buscando a saida sen luz, afogo deica dentro de min, silencio as queixas e non rio, non, esquecinme de reir e de chorar, vendínlle os meus sentimentos ó tempo, á súa representación en forma de reloxo, son un mais deles, somos moitos, ambiciosos, e despiadados, non fuxas de nos porque estás perdido.Non teño días entre semana, todo é unha unidade indivisibel dedicada ó trabllo, non podo parar, non sabería que facer, destruio os meus soños sen loita, anulo a miña vida social, tempo perdido, sorisas inuteis, rexeito polo de agora o tempo de loar a tv, as series de entre seman, as familias felices, inda non me sento preparado para añorar tan pouco e sentilo tanto. Escúdome en pesamentos inúteis, pretendendo un quizais, ó que non teño tempo a adicarlle, malgasto enerxías pensando en posibilidades e rapazas morenas, imaxino os envites dunha partida ficticia dun mus impoibel. Escoito demasiada música triste ou é tanta música triste a que me fai a min estalo, non sei que foi o primeiro pero tanto me ten, alugo algunhas verbas por poucos cartos, busco caricias no aire, racho espellos cos meus ollos valeiros, camiño só en busca de compaña, deica o mar, deica á rompente das olas, deica un porto onde descansar.Hai doces que pretendo pero non sei coma saborear, hai sombras nas que me reflexo e fan ruido ó pisar, as horas perdidas son coma puñais, e as feridas non se curan con alcohol non me quero enganar, persigo olladas no tempo que tanto dano me fai, trágome as bágoas por vergoña, e métoas nun vaso de cristal.
1 comentario
ulises -
un saludo afectuoso desde
santiago de chile