Sempre tiven unha pequena sensación de estar descolocado, pero agora realmente non encontro o meu sitio, un sitio onde esar cómodo e sentirme ben. Son inquieto por natureza, pese aser moi tímido non gusto nada da soidade, son calado demaís moitas veces por non dicir o que sento ou quero por mdo a non ser entendido ou a incomodar a alguén, así que vou escudándome nos silencios. Adoito a perseguir amores imposibeis, e rodeome de amigos que non sei se realmente me comprementan ou me restan personalidade. Visto de forma moi clásica e dou unha imaxe de distanciamento non desexada, e síntome desubicado caseque en tódolos sitios onde vou. Nos círculos de xente cercana falo moito de min, cecais pola sensación de non ser escoitado, reflexo os estados de ánimo que paso con claridade no meu rostro. Son un perfecto decoñecido para mita xente que está farta de verme, apático e sempre serio, inseguro e altaneiro, parece que teña medo a abrirme para non ser ferido no maís fondo de min. Sempre adoitei andar entre grupos de xente sen case nada en común, que inclusive non se caían ben, e coa miña inseguridade nunca souben nadar ben nesas augas turbias que unían eses grupos de xente. Fai tempo que non me sento cercano a ninguén, que non teño un gran amig@ a quen contarlle todo o que me pasa, todo o que sento, todo o que calo, todo o que teño. Sego saíndo por inercia, por medo a soidade dunha noite en casa con a cama só para min, deixome ir e non me gusta cambiar de sitios, sempre preferin os pequenos mundos, pois xa aprendín tempo atrás que unha maior oferta non é sinónimo de pasalo mellor. Teño case esquecido un pasado negro de ilusións irreais, moita xente coñecida nas noites de soños brancos e prostitución dos sentementos, quedei farto de ser o que non queria ser, de queima-la noite en mil cigarros e algo maís, de estar fuxindo de seguido duhas sombras que eu mesmo creaba. Son unha alma libre e tódolos meus amigos o teñen asumido, inda que agora esa imaxe que creei as veces vólvese na miña contra, pois pra moitas cousas xa non se conta comigo, e cando algo non me apetece non o fago, por moi en minoría que esté, nese punto sou algo inflexible, pero só coas persoas que tamén o son cos demaís, non me gusta seguer a corrente por que si. As cousas non están nen son coma eu quero, e eu desesperome con iso pero pouco podo facer para cambialas, e cado penso en facer algo síntome canso para semellante esforzo coma eu o vexo, así que non fago moito ruido non vaia a molestar.
0 comentarios